Mom’s Thoughts #5 Als alles om je heen zwart is…

Adem halen blijkt bijna niet meer mogelijk.. Alles is 1 grote waas.. Al je zintuigen staan op scherp, maar niets komt werkelijk  tot je.. Je kan alleen maar voelen, maar je weet niets eens wat je voelt… Je kan niet meer denken en helder nadenken al helemaal niet..
Je handelt.. in een roes, omdat het moet, omdat je niet anders kan, maar het enige wat in je hoofd schreewt is: “NEEEEEEEEEEEEEE, NEEEEEEEEEEE, NEEEEEEEEEEEEEEE!!!!”
Je zit vast, alles blokkeert en de wanhoop neemt de overhand. De bodemloze put staat volledig open en je zakt steeds dieper weg. De donkere modderbrij houdt je in z’n greep en hoe graag je er ook wilt uitkomen, het lukt je niet.. Het trekt je naar beneden, dieper en dieper. De donkere wolken boven je hoofd pakken zich samen en het wordt alsmaar donkerder.

Er moet gehandeld worden, je bent volledig in de overlevingsfase beland. Je doet wat je moet doen, al het andere is niet meer belangrijk. Sterker nog, het gaat volkomen aan je voorbij. Je wereld wordt kleiner en kleiner..

Emoties razen door je lichaam, weken later nog steeds. Gevoelens waar je geen raad mee weet, waar je helemaal niet mee geconfronteerd wil worden, wat je ergste nachtmerries waren en nu is het werkelijkheid. De werkelijkheid die bezit van je neemt.

Keuzes die gemaakt moeten worden, keuzes waar je nooit voor zou willen staan, maar nu moet het, je wordt ertoe gedwongen en het is ook noodzakelijk. Wat voelt het slecht! Keuzes tussen 2 kwaden zijn niet te doen en als er kinderen in het spel zijn nog zoveel vele malen moeilijker.

De pijn die je zelf voelt is al niet te doen, maar de pijn die je van je kinderen voelt is verschrikkelijk. Ohhh had je het maar over kunnen nemen.. had het alleen maar betrekking op jou gehad, dan had je er beter mee om kunnen gaan. Het allerliefste wil je dat je kinderen nooit pijn hoeven te voelen, dat deze hele boze wereld niet bestaat. Dat het leven een eitje is, vol vreugde en plezier, maar dat is het natuurlijk niet. Het leven is hard, keihard!

De dagen worden weken, de weken verstrijken en gaan over in maanden. Maanden waarin een hoop gebeurd, want natuurlijk blijft het hier niet bij. Nee natuurlijk niet, er kan nog wel meer bij. Kom maar op! Gooi er nog maar een portie ellende tegenaan.

Als de ergste pijn af is genomen en je weer een beetje helder kan denken besef je ineens dat er zoveel is gebeurd, dat de tijd sneller is gegaan dan je dacht. Dat er ook weer tijd is voor ademhalen. Als je naar je kinderen kijkt, er een intens gevoel van je diepste binnenste naar boven borrelt, vol liefde, vol trots en ook krachtig, heel krachtig zelfs. Vol bewondering dat kinderen zo veerkrachtig zijn, dat er weer ruimte is om te kunnen genieten, ook al is het van iets kleins.

Stapje voor stapje klauter je omhoog, wordt je weerbaarder, kan je beslissingen nemen waar je achter kan staan. Beslissingen met je hoofd en niet alleen maar met je gevoel. Afstand nemen van het gebeuren en beseffen dat de keuzes die je gemaakt hebt, hoe pijnlijk ook, noodzakelijk zijn geweest. Je weer een juiste kant op wordt gestuurd, wordt meegenomen met een flow die je lang niet gevoeld hebt..

Emoties veranderen, er komen nieuwe voor in de plaats.
Wat als?
Had ik dit kunnen voorkomen? HAD IK HET MAAR KUNNEN VOORKOMEN!!
Wat nu?
Waar doe ik goed aan?
Welke kant moeten we op?
Hoe kan ik hiervan los komen?
Hoe kan ik al die negativiteit kwijtraken?
Ik wil me zo graag beter gaan voelen, maar hoe?
Hoe kan ik het omzetten in positiviteit?

Je voelt je waardeloos.. Je bent geen leuke vrouw meer, geen leuke vriendin, ook geen goede moeder soms.. Je kan niet meer presteren, alle energie is uit je lijf verdwenen. Als de wekker ‘s ochtends afgaat voelt het alsof je net 5 minuten geleden je ogen hebt gesloten. De nachten zijn ook zo gruwelijk trouwens, dan komt alles zo lekker diep bij je binnen. In het donker, als alles stil is om je heen en er op geen enkele manier afleiding is komen ze als mokerslagen op je af.
Voel je je wegzakken, komt er maar weer ongevraagd een gedachten in je hoofd  en ben je gelijk weer klaarwakker met een bonzend hart. Hartkloppingen die je hart bijna uit je lijf doen knallen en ademhalen doet zelfs pijn. Keer op keer zie je het aan je voorbij komen en emoties nemen ongevraagd de overhand, die zoveel zwaarder aanvoelen in het donker. Als het echt te erg wordt stap je maar je bed uit. Een kopje thee, je kop helder proberen te maken en alle demonen verjagen met wakker zijn.

Als mensen aan je vragen hoe het met je gaat kan je het niet meer opbrengen om net te doen of het goed met je gaat. Alsof je liegt tegen de buitenwereld, maar je ellende bij een ander neerleggen doe je ook niet. Je kan het niet eens.. dat is veel te moeilijk en daarnaast wil je ook geen zeikert zijn. Niet zo’n mens wat het altijd maar lastig heeft en het leven zo moeilijk vindt, maar je bent ondertussen wel zo’n naarling aan het worden want je beste glimlach is al lang verdwenen. Dus wat doe je: “je trekt je terug” Je sociaal leven komt op een heel laag pitje. Je wereld wordt nog kleiner..

Je wilt het helemaal niet natuurlijk, zou dolgraag alle ellende achter je willen laten, maar dat gaat niet! Je zal het aan moeten gaan.

Verlies, verdriet, pijn, rouwen, het heeft tijd nodig.. tijd die je ook moet nemen, anders gaat het later alsnog mis. Je kan wel net doen alsof er niets aan de hand is, maar dat voel je niet zo en dat zorgt weer voor een conflict in jezelf. Hard zijn voor jezelf, een schop onder je hol, jezelf eens goed onder handen nemen, eens flink zeggen wat je NU dan toch écht wel moet gaan doen.
Iedere avond weer, keer op keer en de volgende dag als het je niet gelukt is, je nog ellendiger voelen. De cirkel is rond, je blijft hangen en komt niet verder.

En toch moet je! Juist nu, als je het gevoel hebt dat het echt niet kan, het je niet lukt, moet je het toch doen.

Zoek die positiviteit op!

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan hoor ik je denken.. Ja dat is ook zo, kan het alleen maar beamen, maar rond blijven draaien in een cirkel waar je niet uitkomt helpt je ook niet. Je moet iets gaan doen, zorgen dat je je beter gaat voelen en dan kan je echt! Begin met kleine stapjes, maak het hanteerbaar.

Allereerst zorg voor een goede nachtrust. Slaapgebrek maakt alles zoveel erger en als er spanningen en zorgen zijn heeft dit bijna altijd een weerslag op je nachtrust. Probeer wat vroeger naar bed te gaan. Zelf ga ik vaak veel te laat naar bed. De avonden voelen ook wat rustiger aan, de kinderen liggen op bed, je hoeft niets meer, je hebt overdag al genoeg gedaan en die rust is fijn. Voordat je het weet is het weer veel te laat en kom je niet aan de nodige uren slaap.
Drink een kopje thee of iets anders warms. Alcohol is niet de juiste weg, ook al verdoofd het je voor even, je voelt je (zeker de volgende dag) alleen maar brakker.
Gooi de laptop/Ipad/gsm aan de kant, ontspan met een goed boek, tijdschrift of fijn gesprek en duik op tijd je bed in. Probeer je ook niet teveel op te winden als je niet kan slapen. Je ergeren zorgt weer voor veel negatieve gevoelens en die wil je juist vermijden. Probeer het te aanvaarden en slik desnoods wat Melatonine om te kunnen inslapen. Als je echt zware slaapproblemen hebt dan adviseer ik je om de huisarts te raadplegen, dan moet er op een professionele manier naar gekeken worden.

Zet de wekker om toch op tijd uit bed te komen als je al niet je bed uit moet om te gaan werken of de kinderen te verzorgen.

Zorg voor regelmaat, als je vrij bent ben je misschien geneigd om je als een mol te gaan gedragen. Het liefst kruip je terug in je bed of op de bank, want je bent zo moe. Regelmaat zorgt ervoor dat je overdag de dingen kan doen die gedaan moeten worden en dat niet alles ook nog eens in het honderd loopt. Je hoofd staat nergens naar, maar als je het huishouden, je administratie of wat je nog moet doen ook nog eens gaat verwaarlozen dan raak je nog verder verwijderd van herstel. Het zorgt voor stress en dat moet je zien te vermijden. Overdag bezig blijven zorgt ook voor een bepaald ritme, een ritme wat nodig is om ‘s avonds moe genoeg te zijn om te kunnen slapen.

Afleiding kan je helpen om die onstopbare gedachtengang te onderbreken. Ga sporten of wandelen, kijk eens bewust om je heen. Adem diep in en stap stevig door. Probeer je te focussen op wat je vreugde geeft. Kijk naar de bloemen die je tegenkomt, de natuur is in de herfst zo veranderlijk. Iedere dag ziet het er buiten anders uit.
Spreek toch eens af met die vriendin die je al een aantal keren heeft gevraagd om een kopje koffie te komen drinken. Doe iets leuks met de kinderen, ga koekjes bakken of iets knutselen, een spelletje spelen. Onderneem iets!

Zorg goed voor jezelf en dan bedoel ik met name besteed aandacht aan jezelf. Als je als een slons door het leven stapt, omdat je nou eenmaal geen behoefte hebt aan wat dan ook en je toch niemand ziet, dan voel je je ook een slons. Kleed je aan, trek kleren aan waar je je fijn in voelt (en nee dan bedoel ik niet de joggingsbroek die je al weken aan hebt omdat tie zo lekker zit) en besteed aandacht aan je haren, je make-up als je daar van houdt. Je zal zien dat je je beter gaat voelen en dat straal je ook uit.

Heb je toch een hoop laten versloffen thuis, probeer dat op te pakken. Creëer orde in de chaos. Neem je voor om ieder dag iets te doen, al is het maar een uurtje. Chaos om je heen geeft je ook vaak chaos in je hoofd en daar is al genoeg aan de hand. Rust om je heen heeft vaak een positieve uitwerking. Het zijn de kleine dingen die een groots effect kunnen hebben.

Soms is het helemaal niet meer zo helder waar de pijnpunten nou precies liggen, het is een opeenstapeling van heel veel zaken. Pluis het voor jezelf uit, maak het helder, maak het kleiner en overzichtelijker. Je gaat het nu ook aan, je zoekt de pijn op en dat is zeker niet gemakkelijk, maar wel noodzakelijk. Je kan het niet uit de weg blijven gaan, zo blijf je verbonden met al die negativitiet en dat moet uit je leven.

Richt je op dingen waar je invloed op hebt. Problemen en de zorgen waar je mee worstelt komen meestal voort uit contacten met anderen mensen. Anderen die iets van je verwachten, van je vinden, iets hebben veroorzaakt waar al je energie naar uit is gegaan. Die al je energie hebben weggenomen en wat je ook doet of gedaan hebt, je kan het éénzijdig niet veranderen. Sterker nog, de problemen zijn er niet voor niets dus laat het los. Richt je op dingen waar je wat aan/mee kan doen.

Neem afstand van wat je “ziek” maakt (voor zover dat kan natuurlijk) Dat is zeker niet gemakkelijk, maar wel noodzakelijk om uit de negativiteit te komen. Als iets of iemand jou veel verdriet of pijn doet en je blijft er maar voor gaan of vechten omdat je het zo graag goed wilt maken/hebben dan kost dit bergen energie en zorgt ook vaak voor veel teleurstelling. Wat levert het je op? is ook een vraag wat je jezelf kan stellen. Heeft het zin om hier energie in te steken? Als het antwoord nee is, neem dan afstand. Laat het rusten, zorg eerst dat je zelf weer sterker wordt. Er is in de toekomst misschien wel ruimte om het alsnog aan te gaan en ook hier geldt de regel: ‘er zijn er 2 voor nodig, een éénzijdige investering heeft geen zin.

Wees lief voor jezelf , zorg voor afleiding, maar vooral omarm jezelf. Van jezelf houden is de eerste stap in de liefde die bij veel mensen ontbreekt. Als je niet van jezelf houdt, hoe kan je dan van een ander houden is iets wat ik vaak hoor. Is dat ook zo, heb ik me afgevraagd? Ik hou ontzettend veel van anderen, maar hou ik ook van mezelf? Dat is en blijft een lastige, maar inmiddels ben ik er wel achter dat er een kern van waarheid inzit. Als je jezelf niet kan accepteren, als je niet weet wie je zelf bent en wat je nodig hebt in het leven, dan vertaald dit ook lastig naar een ander toe. Vergiffenis is ook zo belangrijk! Iedereen maakt fouten. Woede, boosheid, frustratie wordt makkelijker op een ander geprojecteerd, een ander heeft het vaak gedaan, maar kijk ook eens naar jezelf, maar dan wel in liefde. Vergeef jezelf als iets niet gaat zoals je graag zou willen. Boos zijn op jezelf helpt je niet verder.
Vertroetel jezelf met iets leuks, iets lekkers of de rust die je zo hard nodig hebt. Koop een fijn tijdschrift, een goed boek of een lekkere reep chocolade of die koekjes die je zo graag eet en geniet er ook van! Als je ‘s middags een keer je ogen kan sluiten op de bank, laat het dan gebeuren. Wees niet te hard voor jezelf, als het vandaag niet lukt, probeer het morgen dan weer. Stapje voor stapje, leg de lat niet te hoog.

Luister naar wat je hart je ingeeft, vaak zegt je binnenste veel meer dan je denkt. Neem ook de tijd, neem geen overhaaste beslissingen, zeker niet als er veel emoties mee gepaard gaat. Slaap er een nachtje over, of 2 of een week, wat er ook maar nodig is. Luister naar je hart..

Praat erover of schrijf het van je af. Het is misschien helemaal niet makkelijk om erover te praten, maar toch is het fijn om iemand in vertrouwen te kunnen nemen, het lucht op. Het kan je ook andere inzichten geven. Iemand kan een luisterend oor voor je zijn, maar ook advies geven. Een andere kijk op de situatie kan soms heel verhelderend zijn. Als je maar met al die zorgen rond blijft lopen dan wordt het groter en groter en lukt het je misschien niet om er afstand van te nemen.
Wat mij zoveel heeft gegeven is dat een ander ook z’n moeilijke periodes heeft en dat je daar zeker niet alleen in staat. Het gaf mij op een bepaalde manier troost en je kan je gevoel zo goed met iemand delen op dat moment. Je begrijpt elkaar en dat alleen al geeft zoveel steun.

Heb je niemand in je omgeving waar je terecht kan, dan kan je ook professionele hulp vragen. Vaak is er een maatschappelijk werkster verbonden aan een huisartsenpraktijk.
Het van je afschrijven kan ook helpen. Je kan het even uit je hoofd zetten, helder krijgen, de zaken op een rijtje zetten. Inzicht krijgen in wat nou echt belangrijk is. Het in stukjes hakken zodat het behapbaarder wordt om ermee aan de slag te gaan.

Ik merkte dat alles tot stilstand was gekomen. Kon nergens meer blij om zijn, voelde me waardeloos en kon me nergens meer op richten. Alles liep vast en de problemen werden alleen maar groter. Zelfs werken gaf me geen afleiding meer. Investeren in iets was er ook niet meer bij en dát heeft me aan het denken gezet. Het kon zo niet langer.. Je zo ongelukkig voelen en steeds verder verwijderd raken van alles om je heen is niet goed.

Als je iets wilt veranderen dan zal je dat zelf moeten doen. Niemand anders doet het voor je en het leven is te waardevol om aan je voorbij te laten gaan.

Het is zeker niet gemakkelijk, maar als je het stapje voor stapje doet zal je zien dat het je iets gaat brengen waardoor je je steeds fijner gaat voelen.

Geloof in jezelf! Je bent krachtiger dan je denkt!

“Iedereen maakt in zijn leven bepaalde donkere fases mee. Fases die je leven volledig op z’n kop kunnen zetten. Als iets je kind(eren) overkomt, familiebanden die niet sterk genoeg blijken te zijn, financiële problemen die zo’n impact hebben dat het je gedachten continu beheerst, dan kan je het spoor volledig bijster raken. Er rust ook een taboe op lijkt het wel, of je je moet schamen voor de ellende die je is overkomen en het er vooral niet over hebben. Dat wil ik met dit artikel doorbreken, voor een ieder die het moeilijk heeft een virtueel ♥tje en mocht er maar 1 persoon zijn die hier wat aan heeft, dan ben ik een gelukkig mens” 

Lots of love,
Natas